روزگاری در مرغزاری گنجشکی بر شاخه یک درخت لانه ای داشت و زندگی می کرد .گنجشک هر روز با خدا راز ونیاز و درد دل می کرد و فرشتگان هم به این رازو نیاز هر روزه خو گرفته بودند تا اینکه بعد از مدت زمانی طولانی رخ داد و بعد از آن ، ﺭﻭﺯﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﮔﻨﺠﺸﻚ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻫﻴﭻ ﻧﮕﻔﺖ. ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥﺳﺮﺍﻏﺶﺭﺍﺍﺯﺧﺪﺍﮔﺮﻓﺘﻨﺪﻭﺧﺪﺍﻫﺮﺑﺎﺭﺑﻪﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥﺍﻳﻦﮔﻮﻧﻪﻣﻲﮔﻔﺖ". ﻣﻲآﻳﺪ،ﻣﻦﺗﻨﻬﺎﮔﻮﺷﻲﻫﺴﺘﻢﻛﻪﻏﺼﻪﻫﺎﻳﺶﺭﺍﻣﻲﺷﻨﻮﺩﻭﻳﮕﺎﻧﻪﻗﻠﺒﻲﺍﻡﻛﻪ ﺩﺭﺩﻫﺎﻳﺶﺭﺍﺩﺭﺧﻮﺩﻧﮕﻪﻣﻲﺩﺍﺭﺩﻭﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡﮔﻨﺠﺸﻚﺭﻭﻱﺷﺎﺧﻪﺍﻱﺍﺯﺩﺭﺧﺖﺩﻧﻴﺎ ﻧﺸﺴﺖ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥﭼﺸﻢﺑﻪﻟﺒﻬﺎﻳﺶﺩﻭﺧﺘﻨﺪ،ﮔﻨﺠﺸﻚﻫﻴﭻﻧﮕﻔﺖﻭﺧﺪﺍﻟﺐﺑﻪﺳﺨﻦﮔﺸﻮﺩ: "ﺑﺎﻣﻦ ﺑﮕﻮﺍﺯآﻧﭽﻪ ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﺳﻴﻨﻪ ﺗﻮﺳﺖ". ﮔﻨﺠﺸﻚ ﮔﻔﺖ"ﻻﻧﻪ ﻛﻮﭼﻜﻲ ﺩﺍﺷﺘﻢ، آﺭﺍﻣﮕﺎﻩ ﺧﺴﺘﮕﻲﻫﺎﻳﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﭘﻨﺎﻩ ﺑﻲ ﻛﺴﻲﺍﻡ. ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﻦﮔﺮﻓﺘﻲ. ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻓﺎﻥﺑﻲﻣﻮﻗﻊ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ؟ ﭼﻪ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺳﺘﻲ ﺍﺯ ﻻﻧﻪ ﻣﺤﻘﺮﻡ ﻛﺠﺎﻱ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪﺑﻮﺩ؟ ﻭﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﺑﻐﻀﻲ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﻛﻼﻣﺶ ﺑﺴﺖ. ﺳﻜﻮﺗﻲ ﺩﺭ ﻋﺮﺵ ﻃﻨﻴﻦﺍﻧﺪﺍﺯ ﺷﺪ. ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺯﻳﺮﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ. ﺧﺪﺍ ﮔﻔﺖ"ﻣﺎﺭﻱ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻻﻧﻪﺍﺕ ﺑﻮﺩ. ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻮﺩﻱ. ﺑﺎﺩ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﻻﻧﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﻭﺍﮊﮔﻮﻥﻛﻨﺪ. ﺍﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻛﻤﻴﻦ ﻣﺎﺭ ﭘﺮﮔﺸﻮﺩﻱ. ﮔﻨﺠﺸﻚ ﺧﻴﺮﻩ ﺩﺭ ﺧﺪﺍﻳﻲ ﺧﺪﺍ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺧﺪﺍ ﮔﻔﺖ"ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻼﻫﺎ ﻛﻪﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻣﺤﺒﺘﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﻭﺭﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺩﺷﻤﻨﻲ ﺍﻡ ﺑﺮ ﺧﺎﺳﺘﻲ.ﺍﺷﻚ ﺩﺭﺩﻳﺪﮔﺎﻥ ﮔﻨﺠﺸﻚ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﻧﺎﮔﺎﻩ ﭼﻴﺰﻱ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﻓﺮﻭﺭﻳﺨﺖ. ﻫﺎﻱﻫﺎﻱ ﮔﺮﻳﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺧﺪﺍﺭﺍﭘﺮ ﻛﺮﺩ.
..
:: بازدید از این مطلب : 724
|
امتیاز مطلب : 4
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
